Oddział urologiczny – zalecenia dietetyczne

Żywienie w chorobach urologicznych

Schorzenia układu moczowego obejmują choroby nerek oraz dróg moczowych, zarówno u mężczyzn, jak i kobiet. Jednostki te stanowią istotny problem kliniczny, w szczególności wśród ludności wysoko rozwiniętych społeczeństw. W Polsce problemy te dotyczą 4-5 miliona ludzi, jednakże blisko 90% społeczeństwa pozostaje niezdiagnozowana. Leczenie żywieniowe, obok farmakologii, uznawane jest za jeden z najskuteczniejszych sposobów hamowania postępu tych chorób, ale co istotne również za prewencję ich rozwoju.

Wśród najczęściej występujących chorób urologicznych wskazuje się na:

• Zakażenie układu moczowego (ZUM) – schorzenie spowodowane obecnością drobnoustrojów w układzie moczowym, w szczególności gram-ujemnymi pałeczkami jelitowymi z rodziny Enterobacteriacea; ZUM występuje niezależnie od wieku, jednakże z wyjątkiem okresu niemowlęcego, diagnozowany jest częściej wśród dziewczynek i kobiet, niż chłopców i mężczyzn
• Kłębuszkowe zapalenie nerek – grupa jednostek chorobowych z towarzyszącym ostrym lub przewlekłym stanem zapalnym kłębuszków nerkowych, która nieleczona prowadzi do zaburzeń pracy nerek; występuje przeważnie wśród dzieci i młodzieży, natomiast wskazuje się na jego częstsze diagnozowanie u mężczyzn w porównaniu do kobiet
• Zespół nerczycowy – grupa objawów klinicznych, objawiających się nieprawidłowymi wynikami badań laboratoryjnych, takich jak białkomocz, małe stężenie białka we krwi i/lub duże stężenie lipidów, na skutek chorób nerek przebiegających z uszkodzeniem struktur kłębuszków nerkowych
• Nefropatia cukrzycowa – zmiany czynnościowe oraz strukturalne nerek, powstałe na skutek długotrwałej, niewyrównanej cukrzycy, a w szczególności hiperglikemii, prowadzące do rozwoju niewydolności nerek
• Kamice nerkowe – obecność w układzie moczowym złogów (kamieni) substancji chemicznych znajdujących się w moczu; typowym objawem jest towarzysząca kolka nerkowa, czyli silny ból okolic lędźwi
• Wady rozwojowe układu moczowego – zaburzenia w budowie anatomicznej narządów układu moczowego, wiążące się z nieprawidłowym wytwarzaniem i wydzielaniem moczu
• Nowotwory – nieprawidłowy rozrost tkanki, niszczący dany narząd, mogący tworzyć przerzuty; w układzie moczowym tworzą grupę jednostek chorobowych, stanowiące największe trudności diagnostyczne
• Przewlekła choroba nerek – grupa jednostek chorobowych, obejmująca uszkodzenia nerek, utrzymujące się przez okres dłuższy niż 3 miesiące; szczególnym stanem jest niewydolność nerek, charakteryzująca się utratą zdolności nerek do wykonywania ich podstawowych zadań

Wśród najczęściej występujących objawów towarzyszących chorobom urologicznym wskazuje się na:

• Nadciśnienie
• Białkomocz lub mikroalbuminuria
• Krwiomocz i ropomocz
• Obrzęki wokół oczu, dłoni i stóp
• Pieczenie i bolesność w trakcie oddawania moczu
• Utrudnione oddawanie moczu
• Częstomocz i wielomocz
• Bolesność okolicy lędźwiowej
• Brak apetytu i nudności
• Ogólne osłabienie i bóle kostne
• Zmiana koloru skóry, skłonność do powstawania sińców i krwawień

Diagnostyka, pozwalająca ustalić przyczynę dolegliwości oraz dobrać odpowiednią metodę leczenia obejmuje:

• Pomiar ciśnienia krwi
• Badanie ogólne moczu
• Posiew z moczu
• Badanie biochemiczne krwi
• OB oraz stężenie białka C-reaktywnego
• USG / badania radiologiczne
• Biopsję

Rola żywienia w szybkim powrocie do zdrowia

Leczenie zachowawcze łączy w sobie działania farmakologiczne oraz dietetyczne, a także chirurgiczne (urologiczne). W przypadku stwierdzenia jednostki chorobowej przebiegającej z niewydolnością nerek konieczne jest leczenie nerkozastępcze. Żywienie w schorzeniach urologicznych odgrywa znaczącą rolę jako element terapii, ale także stanowi istotny czynnik hamujący ich rozwój. Racjonalny sposób żywienia zmniejsza ryzyko wystąpienia niedoborów żywieniowych, w związku z czym, wskazuje się na wysoki związek między stanem odżywienia, a przygotowaniem do ewentualnych zabiegów oraz okresem rekonwalescencji, a zatem pełnego powrotu do zdrowia i sprawności sprzed choroby.

Prehabilitacja – leczenie żywieniowe w okresie okołooperacyjnym należy rozpocząć na 10 dni przed planowanym zabiegiem. Zapotrzebowanie organizmu na energię i niektóre składniki odżywcze w czasie leczenia może zwiekszyć się nawet o 40% w stosunku do potrzeb sprzed choroby, w związku z czym, należy przeanalizować dotychczasowy sposób żywienia oraz zachodzące w nim zmiany, jak na przykład zmniejszony apetyt, czy problemy z przyjmowaniem posiłków. Pacjentom hospitalizowanym w Naszym Centrum przysługuje możliwość konsultacji z dietetykiem klinicznym, zarówno w trakcie jej trwania, jak i po jej zakończeniu. W razie pytań bądź wątpliwości zachęcamy do kontaktu pod adresem e-mail: blaszczyk@urovita.pl.

Po materiały edukacyjne zapraszamy do zakładki DO POBRANIA >>