Rak sromu: Przyczyny, objawy, leczenie
Rak sromu jest nowotworem złośliwym zewnętrznych narządów rodnych kobiet. Dotyka warg sromowych i łechtaczki. Nowotwór sromu występuje rzadko, niemniej jednak stanowi zagrożenie dla zdrowia i życia kobiety.
Obecnie wyróżnia się dwie grupy kobiet, które różnią się między sobą podłożem choroby i rokowaniami.
Pierwsza grupa to pacjentki, u których nowotwór rozwinął się w wyniku zakażenia HPV. W tej grupie znajdują się przede wszystkim młode kobiety między 40 a 55 rokiem życia. Choroba przyjmuje u nich postać drobnych, dobrze odgraniczonych od otoczenia grudek różnej barwy, które zazwyczaj można wyczuć podczas zwykłych czynności higienicznych.
Druga grupa kobiet to kobiety ok. 70 roku życia. Choroba w przypadku tych pacjentek należy do grupy nowotworów płaskonabłonkowych, niezwiązanych z HPV. Obserwowane zmiany przyjmują postać pojedynczej rozlanej zmiany i powstają na podłożu tzw. zróżnicowanej VIN.
Objawy raka sromu
Rozwój choroby nowotworowej sromu zwykle poprzedzają zmiany w nabłonku powierzchniowym skóry sromu. Określa się je mianem neoplazji sromu. Częstym objawem towarzyszącym rozwojowi choroby jest intensywne swędzenie. Wynika ono ze wspomnianych wcześniej zmian. Do obserwowanych zmian zalicza się natomiast guzki oraz owrzodzenie. Co ważne, rak sromu może się rozwijać w kilku miejscach równocześnie. Choroba w bardziej zaawansowanym stadium objawia się bólem, krwawieniem, zaburzeniami w oddawaniu moczu i trudnościami z siedzeniem.
Rak sromu a diagnostyka i leczenie
Na tę chwilę diagnostyka onkologiczna nie dysponuje badaniami przesiewowymi w kierunku raka sromu. Niezbędna do wykrycia choroby jest więc wizyta u lekarza ginekologa. Pobierany jest wówczas wycinek do dalszych badań histopatologicznych. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się wycięcie niewielkich guzów w całości. Dopiero na podstawie przeprowadzonych badań pobranego materiału można rozpoznać raka sromu. W przypadku pozytywnego rozpoznania lekarz przeprowadza dodatkowo rutynowe badania obrazowe lub dodatkową biopsję węzłów chłonnych w celu oceny czy proces chorobowy jest ograniczony czy rozsiany.
Leczenie raka sromu
Przed rozpoczęciem leczenia niezbędne jest wykonanie dodatkowych badań. Ich lista obejmuje:
- posiewy bakteriologiczne z guza,
- cytologię szyjki macicy,
- USG narządu rodnego,
- tomografię komputerową.
Samo leczenie raka sromu jest trudne i należy je prowadzić w wyspecjalizowanych ośrodkach. Najczęściej polega na wycięciu warg sromowych wraz z guzem i szerokim marginesem zdrowych tkanego oraz węzłów chłonnych pachwin. Decyzja o tego typu zabiegu podejmowana jest indywidualnie w każdym przypadku i uzależniona od stopnia zaawansowania choroby nowotworowej. Dodatkowo, w przypadku zaawansowanego raka sromu wdrażane jest leczenie radioterapeutyczne.
Na wybór ścieżki terapeutycznej obok zaawansowania choroby wpływ ma wiek pacjentki oraz jej ogólna sprawność i stan zdrowia. W przypadku pacjentek, które nie kwalifikują się do leczenia chirurgicznego ani naświetlania wdraża się postępowania paliatywne. Chemioterapia ma na celu zahamowanie rozwoju choroby. W leczeniu paliatywnym najczęściej stosuje się programy dwulekowe z pochodną platyny w skojarzeniu z paklitakselem, topotekanem, gemcytabiną, winorelbiną lub fluorouracylem
Czy raka sromu można wyleczyć?
Podobnie jak w przypadku każdej zmiany nowotworowej, rokowania są tym bardziej pozytywne im wcześniej zostało przeprowadzone rozpoznanie i postawiona diagnoza. W przypadku wczesnego raka rokowanie jest bardzo dobre i pozwala na wyleczenie nawet 90% chorych. Warto jednak pamiętać o tym, że rak sromu ma skłonność do nawrotów w obrębie blizny operacyjnej, dlatego należy kontrolować krocze i pozostawać pod stałą kontrolą dobrego lekarza ginekologa.
